نحوه تربیت کودک 2 ساله

نحوه تربیت کودک 2 ساله

تربیت کودکان دو ساله

 

کودکان 2 ساله:
کودکان دو ساله کاشفینی هستند که به دنبال دنیاهای ناشناخته می گردند و دانشمندانی هستند که شگفتی های طبیعت را بررسی می کنند. شاعرانی هستند که برای اولین بار زبان را اختراع می کنند و روان شناسانی هستند که به راز تفاوت های رفتاری انسان های اطراف خود می اندیشند.

برای تربیت کودک دو ساله باید به نکاتی مانند تجربه‌اندوزی، انتظار توجه و خودابرازی و اینکه شخصیت کودک در حال شکل‌گیری است توجه داشته باشید.
 
تربیت کودک دو ساله قدری دشوار به نظر می‌رسد چرا که دو سالگی یکی از مقاطع حساس برای تربیت است. کودکان دو ساله اغب قابل پیش بینی نیستند و گاهی رفتارهایی از خود نشان می‌دهند که والدین را مستاصل می‌کنند. آنان گاهی با رفتارهای مودبانه و شیرین زبانی، نشان می‌هند که انگار از سنشان بیشتر می‌فهمند.

در سن دو سالگی کودک از قالب نوزادی خارج شده و در قالب یک انسان کوچک کامل به لحاظ افکار، عقاید و خواسته‌هایش قرار می‌گیرد و همین باعث می‌شود که رفتار با کودک دو ساله و تربیت آن برای والدین دشوار به نظر بیاید.

رفتار با کودک دو ساله دارای اهمیت بسیار است چرا که پنج سال اول زندگی کودکان زمان رشد اجتماعی، شناختی، احساسی و فیزیکی آنهاست. کودکان با توانایی‌ها و نیازهای بسیاری وارد دنیا می‌شوند و در سال های اول زندگی به عشق، تغذیه، سلامتی و امنیت روانی و اجتماعی نیاز دارند که رفع آنها توسط والدین موجب موفقیت‌های بعدی کودک خواهد شد. 

نکات مهم در مورد کودکان 2 ساله: 
- آنها می توانند بگویند چه چیزی اذیت شان می کند و چرا گریه می کنند.

- آنها بلد هستند نهایت لذت را تجربه کنند، از ته دل می خندند و قهقهه می زنند.

- موقعی که سرگرم کشف و وارسی چیزی هستند نگاه کردن به صورت شان لذت بخش است.

- به خاطر وجودشان فرصت بازی با اسباب بازی هایی را پیدا می کنید که در دوران کودکی تان وجود نداشته اند.

- یک بعدازظهر خنک هرجور بهانه ای می آورند تا مجبور نشوند به تخت شان بروند و کمی بخوابند.

- معمولاً دوست دارند به خانۀ پدربزرگ و مادربزرگ شان بروند.

- وقتی زیادی ساکت و بی سر و صدا هستند و از اتاق بیرون نمی آیند، می توانید مطمئن باشید که خرابکاری می کنند.

روش های تربیتی کودکان 2 ساله

 
نکات مهم تربیتی برای کودکان 2 ساله:
- کودک دو ساله شما فرمانبردار خوبی است. این زمان مناسبترین زمان برای تربیت صحیح فرزند شماست

- اگر کودک شما عصبانی و خشمناک شد، شما در برابر او عصبانی نشوید.

- زمانی که کودکتان شروع به جیغ زدن می کند، صبور بوده و زود از کوره در نروید. از چنین فرصت هایی برای آموزش کودک خود بهره گیرید. با آرامش با او صحبت کنید و به او بگوئید چگونه برای به دست آوردن خواسته های خود باید عمل کند.

- در انتخاب‌ فیلم و کارتون نیز دقت‌ نموده و شرایطی‌ فراهم‌ آورید فیلم و کارتونی که مناسب‌ سن‌ وی‌ نیست را نبیند.

- در موارد عدم جیغ زدن، رفتارهای مثبت کودک مورد تشویق و توجه قرار گیرد. جهت تقویت رفتارهای مثبت می توان از جدول رفتاری و امتیاز دادن بهره برد. البته با توجه به سن او باید بیشتر بصورت دیداری باشد تا بتواند بفهمد. یعنی قرار گرفتن و بالا رفتن امتیازات را ببیند.

- سعی کنید در دعواهای کودکانه فرزندتان با هم سن و سالانش دخالت نکنید و اجازه دهید که خودشان مشکلشان را حل کنند.

- اگر در حین صحبت مشغول کاری مثل رانندگی هستید که باید نگاهتان به کارتان باشد به او بگویید که الان نمی‌توانم نگاهت کنم ولی حرفهایت را گوش می‌دهم.

- سعی کنید خودتان را همسطح او کنید. مثلا زانو بزنید یا او را طوری بلند کنید که به خوبی بتوانید تماس چشمی برقرار کنید.

- وقتی با شما صحبت می‌کند با او تماس چشمی برقرار کنید.

- تربیت یک کودک دو ساله شاید بسیار سخت باشد زیرا بیشتر کودکان دو ساله در آن واحد فقط می توانند مقدار کمی از اطلاعات را درک کنند. اگر فقط یک کار به او واگذار کنید براحتی از پسش برمی آیند. اگر همزمان انجام دو کار را به  آنها محول کنید، ممکن است بتوانند کار اول را انجام  بدهند، اما برای انجام کار دوم نیاز به یادآوری دارند. اگر بخواهید انجام سه کار را به  آنها واگذار کنید، احتمالا تا بیایید توضیح کار سوم را تمام کنید، کار اول را فراموش می کنند. بنابراین باید در برخورد با کودکان دو ساله این محدودیت ذهنی آنها در نظر گرفته شود.

- به استقلال طلبی فرزند دوساله خود بها بدهید و این همان کاری است که در مورد کودکان تازه به راه افتاده هم انجام دادید .

- توقع بیجا نداشته باشید. کودک دوساله بیش از اقتضای سن وسالش بالغ و عاقل نیست. با این حال از نصیحت و پند و اندرز غافل نشوید .

- کودک دوساله نیاز دارد تا استقلال خود را از ما اعلام کند. بنابراین نیاز دارد از ما جدا شود و ما نیز به این جداشدن نیاز داریم. نکته مهم این است که کودک باید روش‌هایی را داشته باشد تا که ناراحتی خود را از دوری ما لمس کند، اما از اینکه مستقل شده است احساس موفقیت کند و زمانی که دوباره به ما می‌رسد احساس خوشحالی داشته باشد. در زمان خداحافظی به کودکتان اجازه دهید تا با محیط جدید خو بگیرد و آرام شود سپس با او خداحافظی کنید این خیلی بهتر از رفتن یواشکی است.